De vertaling van Common Law is Gewoonterecht. Er zijn 2 soorten van Gewoonterecht:

1. In het huidige common law-systeem, ook case law genoemd, dat gebruikt wordt in bijv. Engeland, Canada, Australie,  wordt bij elke nieuw aangespannen rechtszaak uitgegaan van het principe dat gelijksoortige rechtszaken behandeld moeten worden volgens feitelijke regels, zodat ze tot een gelijksoortig resultaat leiden. Het is een juridische strijd tussen twee partijen voor een rechter en het initiatief ligt bij advocaten. De rechter is tijdens een rechtzaak vooral een bewaker van het procesrecht. De rechter bepaalt hier of iemand schuldig of onschuldig is. Tevens bepaalt de rechter in deze de straf.
2. Rond 500 jr. na Chr. waren er in Noord Europa (waar ook Nederland onder viel/valt) duizenden gewoonterechtsgebieden. Dit was toendertijd de enigste rechtsbron van de Noord Europeanen. Dit waren volksstammen die leefden onder gewoonterecht. Elke stam kende zijn eigen ongeschreven gewoonten, die werden van generatie op generatie overgebracht en kwamen voort uit de natuur waarmee ze leefden. Zodra er een onnatuurlijke toestand ontstond in de leefgemeenschap had men het natuurlijk recht, maar ook de plicht, de natuurlijke toestand te herstellen.

De vorm van gewoonterecht die er al was 500 jr. na Chr., dat is de vorm die wij in Nederland en België gaan hernemen: Wij gaan terug naar ons geboorterecht:

Vrijheid en het recht op zelfbeschikking zijn natuurlijk en wettig, inherent aan alle levende systemen, en hebben geen betrekking op een geestesgesteldheid, een toestand of een nationale identificatie; als zodanig vormen wij verantwoordelijkheidsverklaringen rond deze beginselen: